วาเลนไทน์+ตรุษจีน กับสัจธรรมบนเตียง
ตรุษจีนปีนี้ 2553 ตรงกับวันแห่งความรัก 14 กุมภา เป็นปรกติที่มีเสียงประทับดังจากหอพักของฉันที่
ซึ่งเต็มไปด้วยพี่น้องชาวจีนร่วมกันเฉลิมฉลองเทศกาลแห่งความสุข ฉันนอนอยู่ในห้องพักชั้น2คน
เดียวโดยไม่ค่อยสนิทนัก จนเมื่อเวลา7โมงกว่าๆฉันได้ยินเสียงผู้คนคุยกันด้านล่างข้างๆระเบียงโดย
ในใจคิดว่า"ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ" ฉันคงไม่สามารถหลับตาลงได้หากไม่รู้ว่าสิ่งใดเกิดขึ้น แต่ใน
ขณะเดียวกันก็กลัวในสิ่งที่จะเห็น ฉันเลือกที่จะออกไปนอกระเบียง มองไปทางซ้ายซึ่งเป็นที่จอดรถ
มอเตอร์ไซต์ พบคนมุงดูกลุ่มหนึ่ง มองตรงลงไป พบตำรวจในเครื่องแบบพร้อมกล้องถ่ายรูป และ
เส้นพลาสติกสีเหลืองสลับดำ บ่งบอกว่าห้ามรบกวนขณะเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงาน ฉันหลบสายตาสักครู่
พยายามทำใจกับสิ่งที่จะได้เห็นในเวลาอันสั้น หลังจากทำใจได้ฉันรวบรวมความกล้าชะโงกหน้าแล้ว
มองไปข้างล่างทางขวามือเพียงชั่วเสี้ยววินาที พบขามนุษย์ไม่ทราบเพศ ฉันหลบสายตาอีกสักพักใหญ่
พร้อมกับความสงสัยว่า เขาเป็นใคร หญิงหรือชาย ชนชาติไหน ทันใดฉันจึงรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
ชะโงกหน้ามากขึ้นไปอีก จนพบใบหน้าพร้อมเลือด เพียงชั่วเสี้ยววินาที ฉันชักหน้ากลับ ปิดประตู
ระเบียง แล้วนอนต่อ ด้วยความที่ยังง่วงอยู่มากจึงสามารถหลับได้จนเมื่อเวลาเกือบๆเที่ยง (ยังหลับได้
อีกนะ)
-------------------------------------------------------
คืนวันถัดไป ฉันนอนไม่หลับเพราะยังคงสะเทือนใจกับภาพที่เห็นติดตา แต่อย่างไรก็ตามฉันก็ยังอยาก
รู้เรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างนั้น เพื่อนของฉันชื่อโยเกิร์ทเธอหวังดีส่งลิงค์ข่าวที่เกิดขึ้นทางเอ็มเอส
เอ็น ทำให้ฉันรู้ว่า ร่างนั้นเป็นเพศชาย ฆ่าตัวตายเพราความรัก พร้อมภาพข่าวน่าสยดสยองกว่าที่ฉันเห็น
ด้วยสัณชาตญาณความอยากรู้อยากเห็น ฉันจึงนำชื่อร่างนั้นไปค้นหาเพิ่มเติมจนในที่สุดฉันก็พบเฟซบุ
คของเจ้าของร่าง ฉันมองรูปของเขาซักชั่วพริบตาแล้วปิดโปรแกรม ฉันใจหาย ฉันกลัว กลัวแววตา
อันแสนเศร้าที่ฉันเห็น(ใครใช้ให้เปิดละเธอว์ เฉือกไม่เข้าเรื่อง) ฉันเปิดโปรแกรมใหม่ค้นหาบทสวด
มนต์ในยูทูป แล้วเปิดวนไปวนมาซัก5รอบ จากนั้นเปิดเพลงทำสมาธิแนวชิวเอาท์ลาวจ์น แถบ
เนปาล-ทิเบต(มีสไตล์นะ) ฉันครุ่นคิด คิดขอบใจร่างนั้นที่ทำให้ฉันหันมามองเห็นคุณค่าของชีวิต
ฉันแผ่เมตตาให้เขาและสรรพสัตว์ทุกสิ่ง ฉันเรียนรู้ที่จะรักษาชีวิต และใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ก่อน
จากโลกนี้ไป ฉันได้เห็นความตาย ความรัก และการเริ่มต้นใหม่ในวันๆเดียวกัน วันขึ้นปีใหม่ที่เปี่ยม
ด้วยความรักและความเจ็บปวด หากพระเยซูไม่ตายบนกางแขนอย่างเจ็บปวดก็คงไม่เกิดพระผู้ไถ่ใน
ศาสนาคริสต์ หากเจ้าชายสิทธัตถะไม่หนีออกนอกวังแล้วไปเจอคนใกล้ตายก็คงไม่ตรัสรู้ถึงวัฎสงสาร
หากร่างของเขาไม่หล่นลงมาใกล้ระเบียงห้องฉัน ฉันคงไม่เห็นคุณค่าของชีวิต ฉันขอบคุณเขาที่ทำให้
ฉันเห็นสัจธรรมของชีวิตบนเตียงโดยไม่เจ็บปวด หรือแสวงหาที่ไหน และฉันอโหสิกรรมให้เขาที่ทำ
ให้ฉันนอนไม่หลับ
-------------------------------------------------------
วันถัดไป ฉันมีกำหนดส่งงานจึงวนเวียนไปมาระหว่างห้องพักกับร้านปริ้นใกล้ๆ พบหญิงวัยกลางคน
สะพายเป้ใบเล็ก กับสัมภาระอีกมากมาย และใบหน้าอันเศร้าสร้อย ฉันคาดว่าน่าจะเป็นแม่ของเขา ฉัน
ไม่รู้จักครอบครัวของเขามาก่อน แต่ฉันรู้สึกเสียใจแทนคุณแม่ของเขา ฉันขอบคุณเขาอีกครั้งที่ทำให้
ฉันรักครอบครัวของฉันมากขึ้น คนเราไม่ได้มีชีวิตเพื่อตัวเอง เรายังมีคนข้างหลังที่เป็นห่วงเราอยู่เสมอ
ฉันเห็นคุณค่าของชีวิตอีกครั้ง ฉันจะใช้ชีวิตให้ดีที่สุด
-------------------------------------------
