แมลงเม่า

 แมลงเม่า

มองฟ้ามวลเมฆครื้ม จึงมิลืมเปิดแสงไฟ
สาดแสงประดิษฐ์ไว้ ให้สว่างคู่กับเงา

ครั้นมีหมู่แมลงเม่า กระโจนเข้าสู่แสงไฟ
บินว่อนอย่างหลงไหล วนเวียนในแสงนีออน

ผลัดปีกปลิวเดื่อนดาษ ถึงคราวฆาตพลัดจากจร
ก่อนจากอาลัยวอน จึงเว้าวอนคู่เคียงกัน

สมสู่เพื่อดำรงพันธุ์ คราวเดียวนั้นก่อนจะสาย
สุดท้ายต้องตัวตาย ฝากเชื้อสายหมายบังเกิด

ทุก สิ่งมีตรงข้าม ตามแต่ต้นเรากำเนิด 
ชายหญิงจะเลวเลิศ ตามแต่เถิดจงเลือกเอา

จะขาวหรือจะดำ สว่างค่ำย่ำมืดเงา 
ดีชั่วอยู่ตัวเรา เป็นสีเทาไตร่ตรองเทอญ

๚ะ๛

ควัน

ควัน:

๏ ควันธูปที่จุดคลุ้ง เคืองตา หมองใจ
เจือกลิ่นผ-อบพา อบอ้าว
สอดเสียงสวดมนตรา บ้างว่า กล่าวตาม
วนว่ายธูปเบื้องหน้า กราบไหว้เวียนวน ๚

๏ พากันน้อมกราบก้ม รูปปั้น เฉยนิ่ง
วอนเทพเทวานั้น สั่งฟ้า
รบเร้าท่านลงพลัน สิงสู่ สถิตร่าง
รำร่ายดั่งโกรธสู้ ตื่นรู้ยินเสียง ๚

๏ ถามไถ่ทุกข์สุขได้ หากชอบ จักตอบ
ร้อยเรื่องเรียงรอตอบ ผิดชี้
นิมิตติดต่อรอบ รู้ลึก รู้จริง
ยินซึ่งคำคนนึก อวดอ้างปลอบตน ๚

๏ ใยเชื่อคนที่อ้าง ความคิด ศักดิ์สิทธิ์
ใยเชื่ออิทธิฤทธิ์ บิดพลิ้ว
ใยเล่าเชื่อสิ่งผิด ว่าแต่ ตรองดู
สติแน่วแน่นิ่งแท้ เกิดแล้วปัญญา ๚ะ๛