ลา

ลา

วันวัน ไววิ่งวุ่น 

ครุ่นคิดคุ้น คนเคยเคียง

เรียงราย ไร้รูปเรียง 

เพียงพบผ่าน พลั้นพรากพา

เมียงมอง แม้นมัวเมา 

ลอบโลมเล้า ลั่นลีลา

ยื้อยุทธ ยากเยียวยา 

จากจรจิต เจ็บจับใจ